Irving Kristol (vader van het neoconservatisme) zei dat een neoconservatief een term is voor een "door de realiteit overvallen liberaal" die conservatiever is geworden toen hij zag welke gevolgen het liberale beleid had.

Kristol identificeerde drie verschillende kenmerken van het neoconservatisme die verschillen van andere vormen van conservatisme.

Neo-conservatieven waren toekomstgericht, geworteld in hun liberale verleden en niet in het sombere en reactionaire conservatisme van vroegere conservatieven. Ze namen ook een positievere houding aan door alternatieve hervormingen aan te bevelen, in plaats van alleen maar sociaal-liberale hervormingen af te kraken. En ze namen filosofische begrippen en ideologieën serieus.

Lees verder voor meer informatie.

Wat is een neo-conservatief?

Neo-conservatieven pleiten over het algemeen voor de bevordering van de democratie

Het neoconservatisme (gewoonlijk afgekort tot neocon) is een Amerikaanse politieke beweging die in de jaren zestig in de Verenigde Staten begon onder conservatief georiënteerde Democraten die ontevreden waren met het buitenlands beleid van hun partij.

"Neoconservatisme" of "neoconservatief" verwijst naar degenen die de overgang hebben gemaakt tussen het stalinistisch vriendelijke links en de kant die het Amerikaanse conservatisme is. Neoconservatieven pleiten over het algemeen voor de bevordering van de democratie en de bevordering van de Amerikaanse nationale belangen in internationale aangelegenheden, waaronder het gebruik van militair geweld. Ze staan ook bekend om hun minachting voor het communisme alsen politiek radicalisme.

Voorstanders van Black Power, die blanke liberalen en noordelijke joden hebben beschuldigd van hypocrisie op het gebied van integratie, alsmede van het bevorderen van vermeend koloniaalisme in het Israëlisch-Palestijnse conflict en "anticommunisme", waaronder aanzienlijke steun voor de marxistisch-leninistische politieke ideologie in de jaren zestig.

Veel neo-conservatieven waren bang voor de in hun ogen antisemitische standpunten van Black Power-voorstanders. Irving Kristol was redacteur van het tijdschrift The Public Interest (1965-2005), waarin politicologen en economen figureerden en benadrukten hoe overheidsbeleid in de liberale staat onbedoeld schade veroorzaakte.

Veel van de eerste neo-conservatieve politieke leiders waren ontevreden Democratische intellectuelen en politici zoals Daniel Patrick Moynihan, die zowel lid was van de Nixon- als van de Ford-regering, en Jeane Kirkpatrick, die tijdens de Reagan-regering de functie van ambassadeur van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties bekleedde. Veel linkse academici, zoals Frank Meyer enJames Burnham, sloot zich later aan bij de conservatieve beweging uit die tijd.

Kijk voor meer informatie over dit onderwerp snel naar deze video.

Een korte uitleg over neoconservatisme

Wat is conservatisme?

Conservatisme in de Verenigde Staten is een politieke en sociale filosofie die de Amerikaanse tradities van republicanisme, klassiek liberalisme en een beperkte federale regering ten opzichte van de staten hoog in het vaandel draagt.

Het wordt vaak eenvoudigweg aangeduid als rechten van staten en beperkte overheidsrechten. Zowel conservatieve als christelijke mediaorganisaties als Amerikaanse conservatieven zijn invloedrijk en het Amerikaanse conservatisme behoort tot de populairste politieke ideologieën in de Republikeinse Partij.

In termen van sociale kwesties steunen Amerikaanse conservatieven over het algemeen het christelijk geloof, moreel absolutisme, traditionele gezinswaarden, Amerikaans individualisme en het concept van exceptionalisme, maar verzetten zij zich tegen het idee van huwelijkgelijkheid en abortus.

Met betrekking tot economische aangelegenheden is zij over het algemeen pro-kapitalistisch en tegen vakbonden. In nationale aangelegenheden pleit zij gewoonlijk voor een robuuste nationale defensie en wapenrechten, alsmede voor vrijhandel, en de bescherming van de westerse cultuur tegen de vermeende dreiging die uitgaat van het communisme en moreel relativisme.

Conservatieven hebben vaker dan liberalen en gematigden een negatieve kijk op wetenschap, met name op het gebied van medische wetenschap, klimaatwetenschap en evolutie.

Daarom lijkt het enigszins op het neoconservatisme, maar er zijn ook verschillen.

Verschillende soorten conservatisme

Er zijn verschillende vormen van conservatisme. Eén daarvan is neoconservatisme.

Het conservatisme van de Verenigde Staten is geen eenrichtingsverkeer. Barry Goldwater pleitte in de jaren zestig voor een conservatisme van "vrij ondernemerschap", Jerry Falwell in de jaren tachtig voor de traditionele morele en religieuze sociale waarden. Het was de uitdaging van Ronald Reagan om deze groepen samen te brengen in een coalitie die gekozen kon worden.

In de 21e eeuw van de Verenigde Staten, zijn soorten conservatisme:

Neoconservatisme

Het neoconservatisme is een nieuwe stijl van conservatisme die een agressiever en interventionistischer buitenlands beleid voorstaat dat erop gericht is de democratie in het buitenland te bevorderen. Het is niet afkerig van een actieve regering in eigen land, maar is meer gericht op internationale kwesties.

Het neoconservatisme werd aanvankelijk gedefinieerd door een groep liberalen die ontevreden waren over het liberale systeem, en daarom beschreef Irving Kristol, die gewoonlijk wordt gezien als de intellectuele voorvader ervan, een neoconservatief als "een liberaal die werd overvallen door de werkelijkheid". Hoewel het aanvankelijk werd gezien als een methode om het binnenlands beleid aan te pakken (het voornaamste instrument van Kristols tijdschrift The Public Interest, was zelfs niet eensbuitenlandse aangelegenheden omvatten) door de invloed van mensen als Dick Cheney, Robert Kagan, Richard Perle, Kenneth Adelman en (Irvings zoon) Bill Kristol, is nu het meest bekend om zijn verband met het beleid van buitenlandse aangelegenheden onder de regering George W. Bush in het Midden-Oosten, dat agressieve militaire acties gebruikte om de democratie en de Amerikaanse belangen te verdedigen.

1) De lijst bevat publieke personen die op een belangrijk moment als neoconservatief werden geïdentificeerd.

• George W. Bush
• Jeb Bush
• Dick Cheney
• Chris Christie
• Tom Cotton
• Mike Pompeo
• Marco Rubio

2) De lijst bevat traditionalistische conservatieven, waaronder enkele Amerikanen:

• Ralph Adams Cram
• Solani Hertz
• William S. Lind
• Charles A. Coulombe

Christelijk conservatisme

Christelijk conservatisme, waarvan de aanhangers meestal gericht zijn op de traditionele familiewaarden die geworteld zijn in religieuze overtuigingen. De meest voorkomende standpunten zijn van mening dat de Verenigde Staten zijn gesticht als een christelijk land, in plaats van een seculier waardoor abortus niet aanvaardbaar is en een zaak zou moeten zijn van gebeden in openbare scholen en het concept van intelligent ontwerp, ofCreationisme moet samen met evolutie op school worden onderwezen en dat het huwelijk een relatie tussen twee mensen is.

Velen bekritiseren de seksualiteit en de godslastering in de hedendaagse media en in de samenleving, meestal in verzet tegen pornografie, en in het voordeel van seksuele voorlichting die alleen op onthouding gericht is. Deze groep steunde Reagan sterk tijdens de presidentsverkiezingen van 1980. Zij waren echter sterk gekant tegen de benoeming in 1981 van Sandra Day O'Connor in het Hooggerechtshof, omdat zij het recht van vrouwen steunde omHet Hooggerechtshof bevestigde haar toch.

Constitutioneel conservatisme

Constitutioneel conservatisme is een type conservatisme binnen de grenzen van de grondwet van de Verenigde Staten, waarbij de constitutionele structuren worden verdedigd en de grondbeginselen van de grondwet van de Verenigde Staten worden beschermd. De meest prominente van deze beginselen is de bescherming van de vrijheid. Dit type conservatisme groeide binnen de Republikeinse Partij in het begin van de 20e eeuw, als een reactie opprogressieve tendensen binnen de partij. Er wordt ook aangenomen dat het van invloed is op de huidige Tea Party-beweging. Conservatisme in de Grondwet is ook in verband gebracht met rechterlijk originalisme.

Fiscaal conservatisme

Fiscaal conservatisme is een soort conservatisme dat gebaseerd is op lage belastingen en beperkte overheidsuitgaven.

Libertarisch conservatisme

Libertarisch conservatisme is een combinatie van libertarisme en conservatisme. Dit type ideologie is gericht op een strikte definitie van de grondwet, vooral met betrekking tot de federale macht.

Libertarisch conservatisme bestaat uit een uitgebreide, en soms disharmonische, coalitie van sociale gematigden die het bedrijfsleven steunen, ook bekend als "deficit hawks", mensen die een striktere toepassing van rechten voor staten en individuele vrijheidsvoorstanders verkiezen, en een heleboel mensen die hun liberale sociale filosofieën boven hun fiscale waarden stellen.

Dit soort denken wordt gekenmerkt door de laissez-faire economie en een onbevooroordeelde mening over de federale overheid en haar bewakingsprogramma's, en haar militaire interventie in het buitenland. De nadruk van libertarische conservatieven op individuele vrijheid leidt er vaak toe dat zij opvattingen hebben die haaks staan op de sociale conservatieven, met name wat betreft zaken alsRon Paul en zijn zoon Rand Paul zijn invloedrijke aanhangers van de Republikeinse presidentsrace, maar houden ook vast aan veel conservatieve sociale waarden.

Beweging Conservatisme

Bewegingsconservatisme is een interne term voor conservatieven en wordt in de Verenigde Staten ook wel Nieuw Rechts genoemd.

Nationaal Conservatisme

Nationaal conservatisme is een hedendaagse vorm van conservatisme die zich richt op het behoud van de identiteit van nationale en culturele betekenis. De ideologie wordt gesteund door de aanhangers van Donald Trump. Donald Trump breekt met de "conservatieve consensus, gesmeed door de politiek van de Koude Oorlog" van "markten en moralisme".

Het streeft naar de bescherming van nationale belangen, richt zich op Amerikaanse nationalistische waarden en een strikt law-and-order-beleid, en het concept van sociaal behoud (familie als familie-eenheid en symbool van identiteit) en is tegen illegale immigratie, en is voorstander van marktvrijheid of laissez-faire beleid. Een politieke conferentie in 2019 met "publieke figuren, journalisten, wetenschappers en studenten" isDe critici zeggen dat de aanhangers ervan gewoon proberen "een coherente ideologie uit de chaos van het Trumpistische moment" te halen.

Paleoconservatisme

Het paleoconservatisme is voor een deel een heropleving daarvan, een wedergeboorte van Oud Rechts, ontstaan in de jaren tachtig als reactie op het neoconservatisme. Het legt de nadruk op traditie, specifiek de christelijke traditie.

Sommigen, zoals Samuel P. Huntington, beweren dat multiraciale, multiculturele en egalitaire staten onevenwichtig zijn. Paleoconservatieven zijn typisch isolationistisch en sceptisch over invloed van buitenaf. Zij zijn de redacteuren van The American Conservative en Chronicles. Chronicles wordt samen met The American Conservative over het algemeen gezien als paleoconservatief in de zin dat zij verwant zijn aan eenpaleoconservatief.

Sociaal conservatisme

Sociaal conservatisme is een type conservatisme dat zich richt op de bescherming van morele waarden die deel uitmaken van het verleden.

Traditioneel conservatisme

Traditionalistisch conservatisme is een vorm van conservatisme die zich verzet tegen de snelle veranderingen in zowel politiek als sociale systemen. Deze vorm die conservatief is, is anti-ideologisch omdat het de nadruk legt op betekenis (langzame veranderingen) boven doelen (een bepaald type bestuur).

Voor de traditionalist is het niet zo belangrijk of men een rechts of links politiek systeem krijgt, als het feit dat verandering plaatsvindt via de wetten in plaats van via revolutie of utopische ideeën.

Wat bepleiten neo-conservatieven over het algemeen?

Neo-conservatieven geloven dat de Verenigde Staten een actieve rol moeten spelen in wereldzaken.

Neo-conservatieven pleiten over het algemeen voor een vrijemarkteconomie met minimale belastingen en economische overheidsregulering; strikte beperkingen op door de overheid verstrekte sociale-welzijnsprogramma's; en een sterk leger, ondersteund door grote defensiebudgetten.

In tegenstelling tot de meeste conservatieven van vroegere generaties zijn neo-conservatieven van mening dat de Verenigde Staten een actieve rol moeten spelen in wereldzaken.

Neo-conservatieven geloven ook dat verlaging van de belastingtarieven een gestage economische groei zal stimuleren en dat het gestage verval van onze democratische cultuur de neo-conservatieven verenigt met de traditionele conservatieven.

Hier is een snelle vergelijking van neoconservatisme, paleoconservatisme en neoliberalisme:

BEGRIP VAN HET CONSERVATISME

Conclusie

Conservatisme verwijst naar de politieke overtuiging die de Amerikaanse tradities van republicanisme, klassiek liberalisme en een beperkte federale overheid ten opzichte van de staten wil behouden. Neoconservatisme daarentegen is een type conservatisme dat een agressiever en interventionistischer buitenlands beleid steunt.

Hij vat het begrip conservatisme samen door een van Buckley's hoofdstukken "Up from Liberalism" te citeren. Hierin prijst Buckley de conservatieve visie die gebaseerd is op "vrijheid, individualiteit, gemeenschapszin, de heiligheid van het gezin, de suprematie van het geweten, de spirituele kijk op het leven." In slechts twee paragrafen geeft Buckley een beknopt overzicht van de fundamentele principes van het conservatisme.

Klik hier om het webverhaal van dit artikel te bekijken.