Eski İngilizceyi düşündüğünüzde aklınıza ne geliyor? Beowulf? Canterbury Masalları? Ya da belki Shakespeare okurken anlamını çözemediğiniz bir kelimeyle karşılaştığınız zamanları düşünüyorsunuz.

Eski İngilizce hakkında kafa karıştırıcı olabilecek şeylerden biri de kullanılan tüm farklı zamirlerdir. Bugün hem tekil hem de çoğul için "you" kullanıyoruz. Ancak o zamanlar farklı durumlar için farklı kelimeler vardı.

Bu makalede, Eski İngilizcede kullanılan en yaygın üç zamire bir göz atacağız: thee, thy ve thou. Ayrıca her birinin ne zaman ve nasıl kullanılacağını da inceleyeceğiz. Yeni başlayanlar için, thee, you'nun ikinci tekil şahıs nesne biçimidir, thou ise ikinci tekil şahıs özne biçimidir. Ye, ikinci çoğul şahıs özne biçimidir, Thy ise yours olarak okunur.

İngilizcenin yayılması İngiltere'de başladı.

İngiliz Diline Genel Bir Bakış

İngiliz dilinin tarihi uzun ve karmaşıktır. Birçok değişim geçirmiş ve birçok farklı kültürden etkilenmiş bir dildir. İngiliz dilinin tarihi Anglo-Saksonlarla başlar. Anglo-Saksonlar, MS 5. yüzyılda kıta Avrupa'sından İngiltere'ye gelen bir grup insandı.

Kaynaklara göre İngiliz dilinin tarihi, Anglosaksonların Britanya'yı işgal ettiği MS 5. yüzyıla kadar uzanmaktadır. Bundan önce Britanya Adalarında Kelt dili konuşan Keltler yaşamaktaydı.

Anglosaksonlar Keltleri yavaş yavaş Britanya'dan sürdüler ve sonunda dilleri yok oldu. Anglosaksonlar Eski İngilizceyi konuşmaya devam ettiler, bu dil Orta İngilizceye ve ardından Modern İngilizceye dönüştü. Kendileriyle birlikte sonunda Eski İngilizce olarak bilinecek olan kendi dillerini de getirdiler.

Eski İngilizce, İngiliz dilinin en erken dönemine verilen isimdir. Dilin bu dönemi MS 5. yüzyıldan MS 11. yüzyıla kadar sürmüştür. Bu süre zarfında İngiliz dili henüz emekleme aşamasındaydı ve bugün kullandığımız dilden çok farklıydı.

Eski İngilizce büyük olasılıkla bir Batı Cermen diliydi ve İngiltere'ye kıta Avrupa'sından gelen Anglosaksonlar tarafından konuşuluyordu.

Eski İngilizce bazen Anglosakson olarak adlandırılır, ancak bu terim aynı zamanda dili konuşan insanlara atıfta bulunmak için de kullanılır. Anglosaksonlar, 5. yüzyılda İngiltere'ye yerleşen bir grup Cermen kabilesiydi. Aslen Danimarka, Norveç ve Almanya'dan geliyorlardı, ancak Hollanda ve İskoçya da dahil olmak üzere Avrupa'nın diğer bölgelerinde de yerleşimleri vardı.

Yüzyıllar boyunca, İngilizce dili değişip gelişerek diğer dillerden kelimeler ve deyimler almıştır. Örneğin, 11. yüzyıldaki Norman Fethi, İngilizce diline çok sayıda Fransızca kelimenin eklenmesine yol açmıştır.

Bugün dünyanın her yerinde konuşulan ve birçok ülkenin resmi dili olan İngilizce, aynı zamanda dünyanın en popüler ikinci dilidir.

Konuşmanın Sekiz Bölümü

Eski İngilizcede Şahıs Zamirleri

Kaynaklara göre, Eski İngilizcede isimler için eril, dişil ve nötr olmak üzere üç farklı cinsiyet ve fiiller için zayıf, güçlü ve düzensiz olmak üzere üç farklı sınıf vardı. Ayrıca isimler için nominatif, akuzatif, datif ve genitif olmak üzere dört farklı durum ve fiiller için aktif ve pasif olmak üzere iki farklı ses vardı.

Bugün isimler için eril ve dişil olmak üzere sadece iki cinsiyet ve fiiller için zayıf ve güçlü olmak üzere iki sınıf kullanıyoruz. Ayrıca isimler için nominatif, akuzatif ve genitif olmak üzere sadece üç durumumuz ve fiiller için sadece bir sesimiz var - aktif. Eski İngilizcenin grameri karmaşık görünse de, aslında modern İngilizceden o kadar da farklı değildir.

Eski İngilizceyi bu kadar ilginç kılan şeylerden biri, farklı konuşma bölümlerini kullanmasıdır. Bugün aynı konuşma bölümlerini kullansak da, Eski İngilizcede nasıl kullanıldıkları konusunda bazı ince farklılıklar vardır. Örneğin, "hūs" kelimesi bağlama bağlı olarak bir isim veya fiil olarak kullanılabilir.

Eski İngilizcedeki şahıs zamirleri modern İngilizcedeki şahıs zamirlerinden çok farklıydı. Öncelikle, Eski İngilizcede zamirin birinci şahıs, ikinci şahıs veya üçüncü şahıs için kullanılmasına bağlı olarak üç grup şahıs zamiri vardı.

Kaynaklar, birinci şahıs zamirlerinin ic (tekil) ve we (çoğul), ikinci şahıs zamirinin thou ve üçüncü şahıs zamirinin he olduğunu belirtmektedir. Ayrıca, bir cümlenin öznesi veya nesnesi olarak kullanılmalarına bağlı olarak farklı şahıs zamirleri de vardı.

Örneğin, birinci tekil şahıs zamiri ic bir cümlenin öznesi (I am Going) veya bir cümlenin nesnesi (He gave me a gift) olarak kullanılabilir.

Son olarak, bağlama bağlı olarak "sen" demenin üç farklı yolu vardır. Yüksek statülü birine hitap ediyorsanız "þū" dersiniz. Düşük statülü birine hitap ediyorsanız "þǣr" dersiniz. Ve eşit statüde birine hitap ediyorsanız "þū" dersiniz.

Eğer bir ortaçağ edebiyatı eseri okuduysanız, "thee", "thy", "thou" ve "ye" gibi bazı yabancı kelimelerle karşılaşmış olabilirsiniz. Bu kelimelerin hepsi, beşinci yüzyıldaki Cermen istilalarından 1066'daki Norman Fethi'ne kadar İngiltere'de konuşulan dil olan Eski İngilizce'nin biçimleridir.

Eski İngilizce zengin ve karmaşık bir dildi ve thy, thou, thee ve ye sözcüklerinin kullanımı da istisna değildi.

Genel olarak, "sen" kelimesinin tanıdık ve samimi bir şekli olarak "thou" kullanılırken, "thee", "thy" ve "ye" daha resmi bir şekilde kullanılırdı. Ancak, bu kelimelerin kullanımı her zaman bu kadar basit değildi ve kuralın pek çok istisnası vardı.

Birine nasıl hitap edileceğini bilmek, onunla konuşmak için önemlidir

Aradaki Fark

Konu sen, sen, sen ve siz olduğunda, bilmeniz gereken birkaç şey vardır.

İlk olarak, thou you kelimesinin özne halidir ve kendinizle eşit veya daha yüksek statüdeki biriyle konuşurken kullanılır. Örneğin, yakın arkadaşınız olduğunu düşündüğünüz birine "Thou art a good friend" dersiniz.

İkinci olarak, thee you kelimesinin nesne halidir ve kendinizden daha düşük statüdeki biriyle konuşurken kullanılır. Örneğin, ev ödevine yardım ettiğiniz birine "I help thee with thy homework" dersiniz.

Üçüncü olarak, thy, you kelimesinin iyelik halidir ve başkasına ait bir şeyden bahsederken kullanılır. Örneğin, paltosu yerde olan birine "Thy coat is on thee ground" dersiniz.

Eğer her bir kelimeyi modern karşılığına çevirirsek, bunu görebiliriz:

• Thee, you kelimesinin ikinci tekil şahıs nesne halidir.
• Thou ikinci tekil şahıs özne biçimidir.
• Ye ikinci çoğul şahıs özne biçimidir.
• Thy bugünün senin.

"Thee" ve "thy" Tanrı'yla ilgili olarak kullanılan eski moda sözcüklerdir. "Thou" tekil zamir olarak kullanılırken, "ye" çoğul zamir olarak kullanılır.

İşte bu kelimeleri kullanan bazı örnek cümleler:

• Yol göstermen için sana dua ettim.
• Senin istediğin olacak.
• Sen benim karanlığımdaki ışıksın.
• Sen benim her şeyimsin.

Thy vs. Thou vs. Thee vs. Ye

"Thee" eski moda bir hitap şeklidir ve genellikle "sen" anlamına gelir. Bazı dini bağlamlar dışında günümüzde pek sık kullanılmamaktadır.

"Thy" de birine atıfta bulunmanın eski moda bir yoludur, ancak "thee "den biraz daha resmidir. Genellikle şiirde veya diğer edebiyatta kullanılır.

"Thou" genellikle bir fiilin öznesi olarak kullanılır ve "Thee" ve "Thy "den bile daha resmidir. Örneğin, "Thou art visit the market."

"Ye", "you" kelimesinin daha resmi halidir ve iyi tanımadığınız biriyle konuşurken veya saygı göstermek istediğinizde kullanılır.

Bu farklılıklar aşağıdaki tabloda özetlenmiştir:

Thou, thee, thy ve ye arasındaki farklar

Resmi mi yoksa gayri resmi mi?

Bu cevaplaması zor bir sorudur. Genel olarak, thee, thou'dan daha resmi olarak kabul edilir, ancak bu kuralın istisnaları vardır. Örneğin, bir grup insana hitap ediyorsanız, thou daha uygun olacaktır.

Aynı şekilde, yüksek rütbeli veya yetkili birine hitap ediyorsanız, thee kullanmak isteyebilirsiniz. Nihayetinde, bu duruma ve hitap ettiğiniz kişiyle olan ilişkinize bağlıdır.

Thou, thee ve thy sözcüklerini nasıl kullanıyorsunuz?

Thee, thou ve thy, "you" zamirinin tüm biçimleridir. Bir zamanlar İngilizce'de yaygın olarak kullanılıyorlardı, ancak şimdi çoğunlukla dini veya Shakespeare bağlamlarında kullanılıyorlar. İşte her birinin ne zaman kullanılacağına dair hızlı bir özet:

• Thee bir fiilin öznesi olarak kullanılır, "Thee benim arkadaşımdır" cümlesinde olduğu gibi
• Thou bir fiilin nesnesi olarak kullanılır, "I love thou "da olduğu gibi
• Thy iyelik eki olarak kullanılır, "Bu senin kitabın" gibi.

Dolayısıyla, bu zamirlerden birini kullanmanız gereken bir durumla karşılaşırsanız, thee'nin özne, thou'nun nesne ve thy'nin iyelik için olduğunu unutmayın.

Sen ve sen ne demek?

Thee ve thou bir zamanlar tek bir kişiye hitap etmek için kullanılan zamirlerdir. Thee özne zamiri olarak (ben, o, kız, onlar), thou ise nesne zamiri olarak (ben, o, kız, onlar) kullanılırdı. Zamanla bu zamirler İngiliz dilinde kullanımdan düştü.

Günümüzde thee ve thou zamirleri çoğunlukla dini veya şiirsel amaçlarla kullanılmaktadır. King James İncil'inde veya eski moda aşk şiirlerinde kullanıldıklarını görebilirsiniz. Bazı durumlarda insanlar bu zamirleri sevgi göstermek veya şaka yapmak için de kullanabilirler.

Sonuç

• İngilizce, Eski İngilizceden Orta İngilizceye ve son olarak da Modern İngilizceye kadar büyümüş ve evrimleşmiştir.
• Eski İngilizcede isimler için eril, dişil ve nötr olmak üzere üç farklı cinsiyet ve fiiller için zayıf, güçlü ve düzensiz olmak üzere üç farklı sınıf vardı. Ayrıca isimler için nominatif, akuzatif, datif ve genitif olmak üzere dört farklı durum ve fiiller için aktif ve pasif olmak üzere iki farklı ses vardı.
• Thee, thy, thou ve ye, beşinci yüzyıldaki Cermen istilalarından 1066'daki Norman Fethi'ne kadar İngiltere'de konuşulan dil olan Eski İngilizcenin tüm biçimleridir.
• Thee, bir cümlenin veya ifadenin nesnesi olarak kullanılır.
• Thou bir cümlenin veya ifadenin öznesi olarak kullanılır.
• Thy iyelik eki olarak veya takip eden kelime sesli harfle başlamadığında kullanılır.
• Ye, bir cümlenin öznesi olarak kullanılır ve hem tekil hem de çoğul formlarda kullanılabilir.

İlgili Makaleler

"Full HD LED TV" VS. "Ultra HD LED TV" (Karşılaştırma)

30 Poundluk Fark (Açıklandı)

Biseksüeller & Panseksüeller (Farklılıklar)