Als je aan Oud Engels denkt, wat schiet je dan te binnen? Beowulf? De Canterbury Tales? Of misschien denk je aan die keren dat je Shakespeare las en een woord tegenkwam dat je maar niet kon ontcijferen.

Een van de dingen die verwarrend kunnen zijn aan het Oudengels zijn de verschillende voornaamwoorden die werden gebruikt. Tegenwoordig gebruiken we "u" voor zowel het enkelvoud als het meervoud. Maar toen waren er verschillende woorden voor verschillende situaties.

In dit artikel kijken we naar de drie meest gebruikte voornaamwoorden in het Oudengels: u, uw en gij. We bekijken ook wanneer en hoe ze te gebruiken. Om te beginnen is u de tweede persoonsvorm van u, terwijl u de tweede persoonsvorm van het onderwerp is. Gij is de tweede persoonsvorm van het meervoud, terwijl gij wordt gelezen als uw.

De verspreiding van het Engels begon in Engeland.

Een overzicht van de Engelse taal

De geschiedenis van het Engels is lang en ingewikkeld. Het is een taal die vele veranderingen heeft ondergaan en invloeden heeft ondergaan van vele verschillende culturen. De geschiedenis van het Engels begint met de Angelsaksen. De Angelsaksen waren een groep mensen die in de 5e eeuw na Christus vanuit het Europese vasteland naar Engeland kwamen.

Volgens bronnen gaat de geschiedenis van het Engels terug tot de 5e eeuw na Christus, toen de Angelsaksen Groot-Brittannië binnenvielen. Daarvoor werden de Britse eilanden bewoond door de Kelten, die een Keltische taal spraken.

De Angelsaksen verdreven de Kelten langzaam uit Groot-Brittannië, en hun taal stierf uiteindelijk uit. De Angelsaksen bleven Oud-Engels spreken, dat zich ontwikkelde tot Midden-Engels en vervolgens Modern Engels. Zij brachten hun eigen taal mee, die uiteindelijk bekend zou worden als Oud-Engels.

Oud Engels is de benaming voor de vroegste fase van de Engelse taal. Deze periode van de taal duurde van ongeveer de 5e eeuw na Christus tot de 11e eeuw na Christus. In deze periode stond het Engels nog in de kinderschoenen en verschilde het sterk van de taal die wij nu gebruiken.

Het Oudengels was waarschijnlijk een West-Germaanse taal, en werd gesproken door de Angelsaksen die vanuit het Europese vasteland naar Engeland kwamen.

Oud Engels wordt soms Angelsaksisch genoemd, maar deze term wordt ook gebruikt om te verwijzen naar de mensen die de taal spraken. De Angelsaksen waren een groep Germaanse stammen die zich in de 5e eeuw in Engeland vestigden. Ze kwamen oorspronkelijk uit Denemarken, Noorwegen en Duitsland, maar ze hadden ook nederzettingen in andere delen van Europa, waaronder Nederland en Schotland.

In de loop der eeuwen veranderde en evolueerde de Engelse taal, waarbij woorden en zinnen uit andere talen werden opgenomen. De verovering door de Noormannen in de 11e eeuw leidde er bijvoorbeeld toe dat veel Franse woorden aan de Engelse taal werden toegevoegd.

Tegenwoordig wordt Engels overal ter wereld gesproken en is het de officiële taal van veel landen. Het is ook de populairste tweede taal ter wereld.

De acht delen van de spraak

Persoonlijke voornaamwoorden in het Oudengels

Volgens bronnen waren er drie verschillende geslachten voor zelfstandige naamwoorden - mannelijk, vrouwelijk en onzijdig - en drie verschillende klassen voor werkwoorden - zwak, sterk en onregelmatig in het Oudengels. Er waren ook vier verschillende naamvallen voor zelfstandige naamwoorden - nominatief, accusatief, datief en genitief - en twee verschillende stemmen voor werkwoorden - actief en passief.

Tegenwoordig gebruiken we slechts twee geslachten voor zelfstandige naamwoorden - mannelijk en vrouwelijk - en twee klassen voor werkwoorden - zwak en sterk. We hebben ook slechts drie naamvallen voor zelfstandige naamwoorden - nominatief, accusatief en genitief - en slechts één stem voor werkwoorden - actief. Hoewel de grammatica van het Oudengels ingewikkeld lijkt, verschilt ze eigenlijk niet zoveel van het moderne Engels.

Een van de dingen die het Oudengels zo interessant maken is het gebruik van verschillende spraakdelen. Hoewel wij tegenwoordig dezelfde spraakdelen gebruiken, zijn er enkele subtiele verschillen in hoe ze in het Oudengels worden gebruikt. Het woord "hūs" kan bijvoorbeeld worden gebruikt als zelfstandig naamwoord of als werkwoord, afhankelijk van de context.

De persoonlijke voornaamwoorden in het Oudengels verschilden sterk van de persoonlijke voornaamwoorden in het moderne Engels. Om te beginnen waren er drie sets persoonlijke voornaamwoorden in het Oudengels, afhankelijk van of het voornaamwoord werd gebruikt voor de eerste persoon, de tweede persoon of de derde persoon.

Volgens bronnen waren de voornaamwoorden ic (enkelvoud) en we (meervoud), de tweede persoon was gij, en de derde persoon was hij. Er waren ook verschillende vormen van persoonlijke voornaamwoorden, afhankelijk van de vraag of ze als onderwerp of als voorwerp van een zin werden gebruikt.

Zo kan het voornaamwoord ic als onderwerp van een zin worden gebruikt (Ik ga) of als voorwerp van een zin (Hij gaf me een cadeau).

Tot slot zijn er drie verschillende manieren om "u" te zeggen, afhankelijk van de context. Als je iemand met een hoge status aanspreekt, zeg je "þū." Als je iemand met een lage status aanspreekt, zeg je "þǣr." En als je iemand met een gelijke status aanspreekt, zeg je "þū."

Als u ooit een werk uit de middeleeuwse literatuur hebt gelezen, bent u misschien onbekende woorden tegengekomen als "u", "uw", "gij" en "gij". Deze woorden zijn allemaal vormen van Oudengels, de taal die in Engeland werd gesproken vanaf de Germaanse invasies in de vijfde eeuw tot de Normandische verovering in 1066.

Het Oudengels was een rijke en complexe taal, en het gebruik van thy, thou, thee en ye was geen uitzondering.

In het algemeen werd gij gebruikt als een vertrouwde en intieme vorm van "gij", terwijl gij, uw, en gij formeler werden gebruikt. Het gebruik van deze woorden was echter niet altijd zo eenvoudig, en er waren veel uitzonderingen op de regel.

Weten hoe je iemand moet aanspreken is belangrijk voor een gesprek met hem.

Het verschil

Als het gaat om u, uw, gij en gij, zijn er een paar dingen die u moet weten.

Ten eerste, gij is de onderwerpsvorm van gij en wordt gebruikt wanneer je spreekt tegen iemand van gelijke of grotere status dan jezelf. Je zou bijvoorbeeld zeggen "Gij zijt een goede vriend" tegen iemand die je als een goede vriend beschouwt.

Ten tweede, u is de objectieve vorm van u en wordt gebruikt wanneer u spreekt tegen iemand met een lagere status dan uzelf. U zou bijvoorbeeld zeggen "Ik help u met uw huiswerk" tegen iemand die u helpt met zijn huiswerk.

Ten derde is uw een bezittelijke vorm van u en wordt gebruikt wanneer u verwijst naar iets dat van iemand anders is. U zou bijvoorbeeld zeggen "Uw jas ligt op de grond" tegen iemand wiens jas op de grond ligt.

Als we elk woord omzetten naar zijn moderne equivalent, zouden we dat zien:

• U is de tweede persoon enkelvoudige objectvorm van u.
• Gij is de tweede persoon enkelvoudige onderwerpsvorm.
• Ye is de tweede persoon meervoudsvorm.
• Dat is de jouwe van vandaag.

"U" en "uw" zijn beide ouderwetse woorden die gebruikt worden met betrekking tot God. "Gij" wordt gebruikt als enkelvoudig voornaamwoord, terwijl "gij" wordt gebruikt als meervoudig voornaamwoord.

Hier zijn enkele voorbeeldzinnen waarin deze woorden worden gebruikt:

• Ik bad tot u voor leiding.
• Uw wil geschiede.
• Gij zijt het licht in mijn duisternis.
• Jij bent mijn alles.

Uw vs. Gij vs. U vs. U

"U" is een ouderwetse manier om iemand aan te duiden, wat meestal "u" betekent. Het wordt tegenwoordig niet vaak meer gebruikt, behalve in bepaalde religieuze contexten.

"U" is ook een ouderwetse manier om iemand aan te duiden, maar het is iets formeler dan "u". Het wordt vaak gebruikt in poëzie of andere literatuur.

"Gij" wordt vaak gebruikt als onderwerp van een werkwoord en is nog formeler dan "U" en "Uw". Bijvoorbeeld: "Gij bezoekt de markt."

"Je" is de formelere vorm van "je" en wordt gebruikt wanneer je praat tegen iemand die je niet goed kent of wanneer je respect wilt tonen.

Deze verschillen worden in de volgende tabel samengevat:

Verschillen tussen gij, gij, uw, en gij

Is u formeel of informeel?

Dit is een moeilijke vraag om te beantwoorden. In het algemeen wordt u als formeler beschouwd dan gij, maar er zijn uitzonderingen op deze regel. Als u zich bijvoorbeeld tot een groep mensen richt, is gij meer op zijn plaats.

Evenzo, als u iemand met een hoge rang of autoriteit aanspreekt, kunt u misschien beter u gebruiken. Uiteindelijk hangt het af van de situatie en uw relatie met de persoon tot wie u zich richt.

Hoe gebruik je gij, gij en uw?

Thee, thou en thy zijn allemaal vormen van het voornaamwoord "you". Ze werden ooit veel gebruikt in het Engels, maar nu worden ze meestal gebruikt in religieuze of Shakespeareaanse contexten. Hier is een kort overzicht van wanneer je ze allemaal moet gebruiken:

• Dee wordt gebruikt als onderwerp van een werkwoord, zoals in "Dee is mijn vriend".
• Gij wordt gebruikt als voorwerp van een werkwoord, zoals in "Ik hou van gij".
• Uw wordt gebruikt als bezittelijk voornaamwoord, zoals in "Dat is uw boek".

Dus, als je ooit in een situatie komt waarin je een van deze voornaamwoorden moet gebruiken, onthoud dan dat u voor het onderwerp is, gij voor het voorwerp, en uw voor het bezittelijk voornaamwoord.

Wat betekenen u en gij?

Thee en thou zijn beide voornaamwoorden die vroeger werden gebruikt om één persoon aan te spreken. Thee werd gebruikt als onderwerp (ik, hij, zij, zij), en thou werd gebruikt als onderwerp (ik, hem, haar, hen). Na verloop van tijd zijn deze voornaamwoorden in de Engelse taal in onbruik geraakt.

Tegenwoordig worden u en gij meestal gebruikt voor religieuze of poëtische doeleinden. U ziet ze misschien gebruikt in de King James Bible of in ouderwetse liefdesgedichten. In sommige gevallen gebruiken mensen deze voornaamwoorden ook om genegenheid te tonen of grapjes te maken.

Conclusie

• Het Engels is gegroeid en geëvolueerd van Oud Engels naar Midden Engels en uiteindelijk naar Modern Engels.
• Er waren drie verschillende geslachten voor zelfstandige naamwoorden - mannelijk, vrouwelijk en onzijdig - en drie verschillende klassen voor werkwoorden - zwak, sterk en onregelmatig in het Oudengels. Er waren ook vier verschillende naamvallen voor zelfstandige naamwoorden - nominatief, accusatief, datief en genitief - en twee verschillende stemmen voor werkwoorden - actief en passief.
• Thee, thy, thou en ye zijn allemaal vormen van Oudengels, de taal die in Engeland werd gesproken vanaf de Germaanse invasies in de vijfde eeuw tot de Normandische verovering in 1066.
• Dee wordt gebruikt als voorwerp van een zin of zinsdeel.
• Gij wordt gebruikt als onderwerp van een zin of zinsdeel.
• Thy wordt gebruikt als bezittelijk voornaamwoord, of wanneer het volgende woord niet met een klinker begint.
• Ye wordt gebruikt als onderwerp van een zin en kan zowel in enkelvoud als in meervoud worden gebruikt.

Verwante artikelen

"Full HD LED TV" VS. "Ultra HD LED TV" (Vergelijking)

30 pond verschil (uitgelegd)

Biseksuelen & Panseksuelen (Verschillen)